Моруа Андрэ - Мурашкi (На Белорусском Языке)
Андрэ Маруа
МУРАШКI
У каробачцы памiж дзвюма шклянымi пласцiнкамi, абклеенымi з бакоў паперай,
варушылася i працавала цэлае племя дробненькiх карычневых пачвар. Прадавец
насыпаў мурашкам трошкi пяску, i яны пракапалi ў iм хады, адусюль накiраваныя
ў адзiн пункт. Там, у самым цэнтры, амаль нерухома сядзела крыху большая
мурашка. Гэта была Каралева, i ўсе астатнiя з пашанай кармiлi яе.
- З iмi няма нiякага клопату, - сказаў прадавец. - Даволi раз у месяц
пакласцi iм кроплю мёду ў гэтую дзiрачку... Толькi адну кроплю... А мурашкi
ўжо самi перанясуць яе i падзеляць.
- Усяго адну кроплю ў месяц? - здзiвiлася маладая жанчына. - Няўжо адной
кроплi мёду хопiць гэтым iстотам на цэлы месяц?
На ёй быў вялiкi капялюш з белай саломкi i муслiнавая сукенка ў кветачкi,
без рукавоў. Прадавец маркотна паглядзеў на яе.
- Адной кроплi хопiць, - паўтарыў ён.
- Цудоўна, цудоўна! - усклiкнула ў захапленнi маладая жанчына.
I купiла празрысты мурашнiк.
* * *
- Дружа мой, вы яшчэ не бачылi маiх мурашак?
Беленькая ручка з наманiкюранымi пальчыкамi трымала шкляную каробачку з
жывымi iстотамi. Мужчына, якi сядзеў каля маладой жанчыны, любаваўся яе
плячамi i зграбнай шыйкай.
- Як з вамi цiкава, дарагая... Вы ўносiце ў жыццё навiзну i
разнастайнасць... Учора вечарам Бах... Сёння мурашкi...
- Вы толькi гляньце, мой дарагi! - сказала яна з дзiцячым запалам, якi яму
так падабаўся (i яна гэта ведала)... - Вы бачыце вунь тую вялiзную мурашку?
Гэта Каралева... Работнiцы ёй прыслужваюць... Я iх сама кармлю... I паверце,
дарагi, iм хапае адной кроплi мёду ў месяц... Ды гэта ж паэзiя!..
* * *
Праз тыдзень i мужу яе i каханку надакучыў мурашнiк. Маладая жанчына
сунула яго за люстэрка на камiне. У канцы месяца яна забыла пакласцi ў
каробачку кроплю мёду. Мурашкi доўга памiралi ад голаду. Да самага канца яны
хавалi трошкi мёду для Каралевы, i яна загiнула апошняя.
Пераклад: Юрка Гаўрук
